Schooltoneel blijft toch in welke vorm dan ook een van de levendigste dingen op een onderwijsinstituut, of ’t nu leerlingen zijn of docenten, of je kijkt of meedoet, ’t maakt altijd veel wakker. Jammer voor degenen die Connie’s 25-jarig jubileum gemist hebben en daardoor ook het in record-tempo ingestudeerde toneelstuk (3 repetities slechts) niet gezien hebben.
Stel u voor een Franse schoolklas bestaande uit jongens met slipovertjes en korte broekjes, meisjes met schortjes en vrolijke strikken in het haar komen joelend en lachend op met ontroerende rugtasjes, allemaal collega's van ons en al versta je geen woord Frans !t is een lust voor oor en oog deze uitspraakoefeningen voor Hollandse leerlingen die Frans moeten leren. Ik probeer ze voor u op te noemen en niemand te vergeten: Maaike, die zo duidelijk verstaanbaar Frans sprak met een keurige kinderstem, Jan Winter met z’n onbegrip en dat gesol met die kapstok van links naar rechts (om je gek te lachen), een hele brave Anja, Jaap V. met pet en eigenwijzigheid, de beide onderwijzeressen Connie Wierda heel vanzelfsprekend, en Maartje met zichtbaar plezier iets spelen wat ze al jaren voor hun brood doen, ’t keurige truttige rechtop zitten, armen over elkaar enz. van de hele klas om in de gunst te vallen bij de juffrouw.
Prachtig, de kleine toneelstukjes opgevoerd door uitverkoren leerlingen. Wie Frans v.d. Boon zich niet heeft zien vermommen tot Franse ober heeft iets voor ’t leven gemist; zoals hij langzaam in paniek raakte bij die idiote haute cuisine bestelling van Trees was onnavolgbaar. En wat denkt u van Wil Meeder als reisbureaudame die het echtpaar Iwana/Hella tot wanhoop bracht door echt geen enkele reis vrij te hebben...Mooi allemaal! Wie noemde ik nog niet, Wim die het stuk aankondigde in wel heel eigen Frans dialect, Wouter die zo’n mooi Franse kop trok en met een wijzend vingertje ’t prototype van een Franse man liet zien en de rest van de klas Dorothee, Marian S. Enz. enz, die ons ’t moeilijke gemodder met de Franse taal lieten zien, zonder Esther hadden we er trouwens niets van begrepen. Zoals die voorbij liep met die borden met zogenaamd moeilijke woorden en dat uitgestreken gezicht erboven, zal ik niet gauw vergeten.
Ik vond ’t een schitterend begin van een feestelijke avond. Wel bedankt allemaal!
Gemma.