Het affiche is ontworpen door Erik Balke
Er hangt een bedrukte stemming in het huis, er drukt iets op dit gezin waar over bepaalde gebeurtenissen niet mag worden gesproken, waar geen plezier mag gemaakt worden, waar men zich al geruime tijd afsluit voor en van de buitenwereld.
Weldra blijkt dat precies op diezelfde avond vier jaar geleden de oudste dochter verdronken is. Ze was pas getrouwd met Martín en verdween de derde nacht na haar huwelijk.
Eigenaardig genoeg sloot haar echtgenoot zich op in zijn kamer, terwijl het hele dorp een grote zoektocht ondernam. Al die jaren leidt ook hij een zeer teruggetrokken leven, hierbij stilzwijgend gesteund door zijn stugge en nog steeds lijdende schoonmoeder die het pijnlijke gebeuren niet kan en niet wil vergeten ... tot op diezelfde avond, terwijl ze nog aan tafel zitten, een vrouw in een witte mantel aanklopt.
De grootvader denkt de vrouw te herkennen, maar weet niet waarvan. De vrouw speelt met de kinderen en lacht, iets wat ze naar ze zegt nooit eerder gedaan heeft. Ze vraagt de kinderen haar om negen uur te wekken. De kinderen doen dat niet, omdat ze naar bed moeten.
Dan herinnert de grootvader zich waar hij de vrouw eerder gezien heeft: zij is de Dood. Hij herinnert zich haar van een bijna-dood ervaring die hij enkele jaren geleden had. De vrouw bekent dat ze gekomen was om Martín te halen, wat mislukt is omdat ze zich verslapen heeft.
Martín komt thuis met Adela, die geprobeerd heeft zich te verdrinken in de rivier. Adela neemt langzamerhand de plaats in van Angelica, als dochter, zuster en geliefde. Ze gaat Angelica's kleren dragen. Martin bekent nu dat Angelica niet dood is: ze is er vandoor gegaan met haar minnaar. Hij wist dit, maar om de herinnering aan haar niet te bezoedelen heeft hij gezwegen.
Dan keert tijdens het St. Jansfeest Angelica terug. Haar minnaar heeft haar verlaten en ze is er ellendig aan toe. Ze wil haar oude leven hernemen, maar de Vrouw zegt haar dat dat niet kan: Adela heeft haar plaats ingenomen. Wat Angelica te doen staat is de Vrouw te volgen de rivier in...
Als Angelica de volgende dag wordt gevonden, is haar lichaam in perfecte staat, en de moeder beschouwt haar als een heilige. Nu vindt er een begrafenis plaats en kan de familie rouwen. De Vrouw vertrekt, de mens met zijn sterfelijkheid en liefde benijdend.
Dit stuk maakte nogal wat emoties los. De keuze van de schrijver is discutabel, maar juist daardoor is zo'n stuk heel dankbaar om te spelen.
Tableau de la troupe. Ga met de muiswijzer over de gezichten voor namen en een link
Beluister een complete registratie
1 | 2 | 3 |
Het kleine toneeltje in de aula was ingrijpend verbouwd, door inventieve decorontwerpers en -bouwers.
Op het toneel vlnr: Mark Rietman, Metta Gramberg, Jantien Kassies, Anne Folkertsma, Thijs Janssen, Mischa van Dullemen
vlnr Mischa van Dullemen, Simone Brummelhuis,Thijs Janssen, Pay-Uun Hiu
Els van Vloten kapt Anne Folkertsma |
|
Pay-Uun Hiu grimeert Mark Rietman |
Metta met de kinderen
Metta als de vrouw in de ochtend, Laura Scheffer als Angelica
Maarten van Hinte (Martín) en Pay-Uun Hiu (Adela)
De Sint-Jan-vierders. Vlnr: Joost Knotnerus, Claudia Tellegen, Erik Balke, Martijn Hoogeveen, Tanja Haarbosch, Leen Cornelissen
vlnr: Pay-Uun Hiu, Mark Rietman, Maarten van Hinte, Metta Gramberg, Anne Folkertsma
Metta Gramberg, Thijs Janssen, Simone Brummelhuis, Mischa van Dullemen
Pay-Uun Hiu, Anne Folkertsma, Maarten van Hinte, Metta Gramberg, Mark Rietman