fragment uit interview door Rick de Leeuw in Zin, september 2012:

"Ik trok me terug op mijn kamer en wachtte. Niet op iets specifieks, ik wachtte. Tot het leven vanzelf weer zou veranderen misschien. Ik luisterde naar platen van Frank Sinatra en las de boeken van WF. Hermans. Dat is nu ook niet direct de meest opwekkende lectuur. Briljante taal die een donker, misantroop wereldbeeld schetst. Maar het gaf houvast aan een jongen van vijftien die overal om zich heen zag dat de medemens alleen maar ergernis, twijfel en isolement voortbracht." (...)
"De donkerste wolken trokken pas weg toen ik in de vierde klas aansluiting vond bij een toneelklas. Mijn leven kon opnieuw beginnen - al bleef ik nog lang een solitaire, stille jongen.Ik repeteerde samen met een meisje een rol voor een toneelstuk en op een dag was ze ziek. Ze was astmatisch en vooral heel mooi.
Onze leraar Nederlands zei me dat ik misschien eens bij haar op ziekenbezoek moest gaan. En inderdaad, ze bleek al een tijdje verliefd op me te zijn. Geen moment had ik ook maar gedacht dat zoiets kon. Die leraar heeft me een drempel over geholpen. Zet die stap maar eens, jongen."